deszcz sieje nieszczęście
w pożółkłych ogrodach
podmokłych od rozstań
rozciąga do ziemi
pajęcze pułapki na sen
rozdaje diamenty
gałązkom na drzewach
co szepczą – pozostań
i pyta czasami
czy chciałbym zapomnieć czym dzień
a było tak pięknie
świat mglił się co chwilę
i skruszone liście
czekały na płomień
by śmiać się do bólu jak my
tańczyłaś wśród krzewów
w rytm trawy oddechu
nie myśląc o jutrze –
wraz rankiem nadeszło
ty z mgłą uleciałaś i sny
odeszłaś daleko
za wioski co tylko
na mapach istnieją
deszcz ślady unosi
diamenty zostały i lśnią